منطقه باستانی درگزین در 80 کیلومتری شمال شرق همدان قرار دارد.این منطقه از دیر باز مورد توجه بوده است. چرا که در مسیر فرهنگها و تمدنهای شرق و غرب قرار داشته است. و نیز منطقه درگزین باستان به خاطر نزدیکی به یکی از مراکز مهم فرهنگی و تمدن بشری یعنی بین النهرین که خاستگاه تمدن بشریش نامیده اند،جائی که تاریخ کتابت از آنجا آغاز گشته است،همیشه به علم و ادب در این منطقه اهمیت داده می‌شده است.

و نیز به خاطر قرار گرفتن منطقه درگزین در نزدیکی یکی از مراکز مهم تمدن شرق و غرب یعنی ماد ها که مرکزشان اکباتان بوده است،در ۳۰۰۰سال پیش نیز این منطقه اهمیت ویژه ای داشته است.
و جود تپه های باستانی بیشمار که متاسفانه بسیاری از انها توسط مردم ناآگاه نابود گشته اند،گواه بر این است که این منطقه به خاطر موقعیت جغرافیانی و طبیعی و سیاسی محل استقرار تمدنها و اقوام و طوایف مختلف بوده است.

این منطقه باستانی که از روزگاران قدیم شامل شهرهای کنونی قروه، دمق، رزن، فامنین و بخشهایی از مزلقان چای نوبران ساوه را شامل می‌شده است  که هم اکنون فقط  شهر قروه نام آن را به یدک می‌کشد.

البته روستایی هم به این نام در این منطقه وجود دارد که اثر تاریخی وملی گنبد درگزین (درگزین کومزی) از یادگاران دوره‌ی تورکان ایلخانی در آن قرار دارد. از زمانهای بسیار دور روش اداره این منطقه توسط خانها به صورتی بود که حاکمان دیگر مناطق در اداره این منطقه دخالتی نداشتند، به عبارت دیگر درگزین منطقه‌‌ای خود مختار از اکباتان بوده است.

زبان و نژاد:

مردم این منطقه از نژاد تورک می‌باشند و زبان آنها به طبع به زبان تورکی است. زبان تورکی رایج در منطقه گویش تورکی همدانی و لهجه‌ی تورکی آزربایجانی است. تاریخ مردمان این مرز و بوم بسیار کهن است و شاید بتوان گفت تاریخ حضور تورکان در این منطقه به ۷۰۰۰ سال هم می‌رسد که در مطالب بعدی در مورد آن مفصلا بحث خواهیم کرد.

جغرافیا:

منطقه (قصبه) آزربایجانی درگزین در شمال شرقی استان همدان، واقع بوده و از سمت شرق به منطقه ساوه، از سمت شمال به استان زنجان و قزوین و از سمت مغرب به منطقه کورنگ و از سمت جنوب به منطقه همدان محدود می‌شود.

دین:

مردم این منطقه مسلمان، شیعه دوازده امامی هستند ولی سابقا مردم این دیار سنی مذهب بوده و قبل از اسلام زردشت و خیلی قبلتر از آن به آیین شامانیزمی اعتقاد داشته‌اند. آثار مکشوفه از قبرستان روستای کرووس در مورد نحوه‌ی به خاک سپرده شدن مردگان (به حالت چمباتمه و ...) و اشیای بدست آمده از گورهای آنان مؤید اعتقاد به آیین شامانیزمی می‌باشد .نامهای باستانی روستاهای منطقه مانند گوورسون (جاورسجین)، تپه‌ی باستانی گوورقالا در مکان قبلی روستای تاریخی وسمق و ... نشان دهنده‌ی وجود آیین زردشتی در میان مردم گبر (گوور) این منطقه بوده است.                                                                                                                                    گبر در زبان تورکی همان آیین زردشتی است که به صورت گوور تلفظ می‌شود. آيين شامانيزم از طبيعت الهام مي‌گيرد و قبل از ظهور اديان امروزي انسانهاي قبل از تاريخ به آن اعتقاد داشته اند. مثلا اعتقاد به خدای آسمان (گوگ تانگری) در بین شامان ها امری رایج بوده است که بعدها این اعتقاد در دین مبین اسلام هم ریشه دوانده است.علاوه بر اعتقاد به خدای یکتا و واحد ،آیین شامانیسم به هر یک از پدیده های طبیعت، ارزش و احترام خاصی قاﺌل بوده و در بعضی موارد برای پدیده های بزرگتر ،الهه هایی متصور بوده است مثلا الهه ی کوه و دریاو...                                                                                                                           حتی" توتم پرستی" در گذشته های بسیار دور و یا اعتقاد به توتم در بعضی ملت های امروزی ریشه در اعتقادات این آیین کهن دارد. به علت قدمت کهن این آیین و تاریخ قدیمی وچند هزار ساله ی ملت های تورک و حتی بعد از پذیرش دین مبین اسلام توسط تورکان ، برخی اعتقادات آیین شامانیزم در آنها باقی مانده است. جالب است بدانید هنوز هم این آیین در بین تورکان تووا(TUVA) در جمهوری فدراتیو روسیه و در بین بیشتر قبایل سرخ پوستان آمریکا به قوت خود باقی است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: